İstilacı Balıkların Genlerini Ortaya Çıkarmak İçin Kullanılan Sudaki DNA

İstilacı yuvarlak kaya balığı balıkları, yerel türlerle rekabet ederek ve bazı av balığı türlerinin yumurtalarını yiyerek Büyük Göller ve Parmak Göllerindeki balıkçılığı etkiledi.

Ancak kamufle edilmiş dip sakinlerinin bulunması ve toplanması zor olabilir – özellikle yeni bir su kütlesine ilk girdiklerinde ve sayıları az ve çıkarılması daha kolay olabilir.

Bir prensip kanıtı çalışmasında Cornell araştırmacıları, bu istilacı balıkların varlığı hakkında nüanslı bilgiler toplamak için Cayuga Gölü’ndeki su örneklerinden çevresel DNA’yı (veya eDNA’yı) analiz ettikleri yeni bir tekniği açıkladılar.

“Nükleer eDNA Deneysel Mezokozmlar ve Alan Örneklerinde Popülasyon Alel Frekanslarını ve Bolluğunu Tahmin Ediyor” adlı çalışma, Molecular Ecology dergisinde 12 Ocak’ta yayınlandı .

EDNA teknikleri son on yılda giderek daha fazla incelenirken, önceki yöntemler tipik olarak bir türün bir ekosistemde bulunup bulunmadığına odaklandı.

“EDNA yöntemlerindeki bu yeni gelişmelerle, sadece çevrede hangi istilacı türlerin bulunduğunu öğrenemiyoruz, aynı zamanda örneklerdeki genetik çeşitliliği belirlediğimiz için, kaç kişinin olduğunu ve muhtemelen nereden geldiklerini de tahmin edebiliyoruz. “Makalenin ilk yazarı ve ortak yazar David Lodge’un laboratuarında yüksek lisans öğrencisi olan Kara Andres, Ziraat ve Yaşam Bilimleri Koleji’nde (CALS) ekoloji ve evrimsel biyoloji profesörü ve Cornell’in Francis J. DiSalvo Direktörü Atkinson Sürdürülebilirlik Merkezi.

“İlk defa, çevre örneklerinde, istilacı, zor, tehdit altındaki veya başka bir şekilde doğrudan temas gerekmeden türlerin izlenmesi zor olanların kökenlerini, bağlantılarını ve durumunu incelemek için yeterli genetik bilgi olduğunu gösteriyoruz,” diye ekledi Jose Andrés, CALS’de Ekoloji ve Evrimsel Biyoloji Bölümü’nde kıdemli araştırma görevlisi ve çalışmanın kıdemli bir yazarı.

Yöntem, bir örnekteki bireylerin genetik imzasını sağladığından, bilim adamları DNA’larını diğer bölgelerdeki popülasyonlarla eşleştirerek nereden geldiklerini tam olarak belirleyebilirler.

“Yuvarlak gobilerin Avrupa’dan gelen gemiler tarafından getirilip getirilmediğini, yani Büyük Göller’e başlangıçta nasıl geldiklerini veya başka bir giriş yolu ile mi genetik olarak söyleyebiliriz. Bu bilgileri bilmek, yeni tanıtımların önünü kesmeyi umuyorsak faydalı olabilir. Erken aşamalarda, “dedi Kara Andres.

Ek olarak, türlerin genetik çeşitliliğini bilmek, koruma çabalarında faydalı olabilir; Düşük genetik çeşitlilik, genetiğini yönetmeyi gerektiren azalan veya savunmasız bir popülasyonu gösterebilir.

Cornell, New York Eyaleti’ni etkiliyor

Jose Andrés, “Yakın gelecekte, bu tür bir tekniğin çevre ve koruma yönetimi kurumlarının vahşi popülasyonları izleme biçiminde devrim yaratması muhtemeldir” dedi.

Araştırmacılar, içinde bir, üç, beş veya 10 gobi bulunan su dolu kutular gibi küçük yapay ortamlar kullanarak kontrollü deneyler yaptılar. Tüm gobilerden genetik bilgi topladıktan sonra, numunelerdeki DNA’yı kutulardaki bireylerle eşleştirip eşleştiremeyeceklerini görmek için her bir bölmeden su örnekleri aldılar. Ayrıca, yalnızca su örneğine dayalı olarak her bir bölmedeki balık sayısını tahmin etmeye çalıştılar. Kara Andres, her iki durumda da başarılı olduklarını söyledi.

Araştırmacılar, yöntemlerini, özellikle sığ alanlarda çok sayıda kaya balığı buldukları Cayuga Gölü’nde doğruladılar.

Kara Andres, “Bu hassas yaklaşım, bu türler üzerinde çalışan bilim adamları ve koruma yöneticilerinin karşılaştığı lojistik ve mali zorlukların çoğunun üstesinden gelebilir ve koruma sonuçlarını iyileştirmek için değerli kaynakların en iyi şekilde tahsis edilmesini sağlayabilir.”

Çalışma, Ulusal Bilim Vakfı ve ABD Savunma Bakanlığı tarafından finanse edildi.