Kuzey Kutbu’ndaki Buzlar Eriyor Ve ‘Son Buz Alanı’nı Yok Olma Riskiyle Karşı Karşıya Bırakıyor

Dünyanın en kalın ve en eski deniz buzu, onu yerinde tutan yükselen buz kemerleri, Kuzey Kutbu’nun geri kalanından iki kat daha hızlı bir şekilde hızlı erime yaşadığı için kaybolma riski altındadır. 

Kanada Arktik Takımadaları ile Grönland arasındaki – birden fazla erime mevsimi boyunca donmuş halde kalabilen – çok yıllık deniz buzu , bilim adamları tarafından “Son Buz Alanı” olarak biliniyor. Tüm deniz buzu gibi, mevsimlerle birlikte büyüyor ve küçülüyor, ancak şimdiye kadar kaydedilen en sıcak yazları bile sürdü ve Kuzey Kutbu’ndaki herhangi bir yerden daha uzun süre ısınma sıcaklıklarına dayanması bekleniyordu.

Dünya Vahşi Yaşam Vakfı’na (WWF) göre , bölgenin önümüzdeki yıllarda kutup ayıları , morslar ve deniz buzuna bağlı diğer hayvanlar için hayati bir sığınak haline gelmesi umuluyordu . 

Ancak bu mümkün olmayabilir.

Toronto Mississauga Üniversitesi’nde atmosferik fizik profesörü ve yeni bir çalışmanın baş yazarı Kent Moore yaptığı açıklamada, “Son Buz Bölgesi, tüm Kuzey Kutbu’nun iki katı oranında buz kütlesi kaybediyor,” dedi . “Bu alanın insanların düşündüğü kadar istikrarlı olmayabileceğini fark ettik.”

Moore ve ekibi, araştırmalarını Son Buz Alanını anakaraya bağlayan ve yerinde tutan buz kemerleri üzerinde yoğunlaştırıyor. Açıklamaya göre, kışın başlarında havanın soğuması ve çok sayıda buzun dar bir su kanalında birleşmesiyle bu tür kemerler mevsimsel olarak oluşuyor ve bu da “yan yana dönmüş köprü destekleri” gibi görünen dev yapılar oluşturuyor. Kemerler genellikle yaz geldiğinde erir.

Özellikle, Grönland ve Ellesmere Adası arasında 373 mil (600 km) boyunca uzanan 25 mil genişliğinde (40 km) bir kanal olan Nares Boğazı boyunca oluşan kemerleri izlediler. Sentinel-1 uydusu tarafından toplanan yirmi yıllık görüntü, boğazdaki buz kemerlerinin daha kısa ve daha kısa süreler boyunca etrafta kaldığını gösterdi. 

Moore yaptığı açıklamada, “Her yıl, süredeki azalma yaklaşık bir haftadır” dedi. “Eskiden yaklaşık 200 gün devam ediyorlardı ve şimdi yaklaşık 150 gün devam ediyorlar. Oldukça dikkate değer bir azalma var.”

“Bunun buzun daha ince olması ve daha ince buzun daha az stabil olması gerçeğiyle ilgili olduğunu düşünüyoruz.”

Daha geç oluşan ve daha erken eriyen buz kemerleri ile Son Buz Bölgesi daha az istikrarlı hale geliyor ve önümüzdeki yıllarda daha fazla parçalanmaya başlayabilir. Kemerler kışın çökecek kadar zayıflarsa, tüm deniz buzu parçası güneye doğru hareket etmeye başlayabilir.

Bunun, sadece buza dayanan kutup ayıları gibi fotojenik hayvanlar için değil, çok büyük etkileri olacaktır. Deniz buzunun altındaki alglerin yanı sıra, çatlaklarından ve çatlaklarından geçen tuzlu deniz suyu kanallarındaki alg çiçeklenmeleri, tüm bir ekosistemin temelini oluşturan karbon , oksijen ve besinleri sağlar. 

A68-a yaklaşık Güney Georgia adasında çarpıştı Güney Okyanusu, içinde Iceberg benzer etkileri olabilir – onun yolculuk güneye üzerinde buz nedeniyle potansiyel zarar da cabası geçenlerde Canlı Bilimi tarafından bildirilen yanı – yükselen deniz seviyelerine katkısı olarak.

Kanada, 2019’da Son Buz Alanının bir kısmını Deniz Koruma Alanı olarak belirledi – ironik bir şekilde Tuvaijuittuq, “buzun asla erimediği yer” anlamına gelen Inuktut’u korumaya yardımcı olmak amacıyla. (Inuktut, Nunavut bölgesinin halkı tarafından konuşulan Inuit dilidir). Ancak Moore, küresel bir çözüme ihtiyaç olduğuna inanıyor.

Açıklamada “Ölçek çok büyük ve bölge çok uzak.” Dedi. “Yapabileceğimiz tek şey gezegeni soğutmaktır. O zaman umarım kemerler doğal olarak yeniden oluşur.”