Ürdün’ün kötüleşen su krizi dünya için bir uyarı

Azalan su kaynakları ve artan nüfus, bu yüzyılın sonunda Ürdün’de kişi başına su kullanımını yarıya indirecek. Müdahale olmaksızın, kurak ulustaki çok az hane, kişi başına günde 40 litre (10,5 galon) borulu suya bile erişebilecek.İlan

En çok etkilenen mahalleler düşük gelirli mahalleler olacak; hanelerin yüzde 91’i 2100 yılına kadar art arda 11 ay boyunca günde 40 litreden az alıyor.

Bunlar, 29 Mart’ta Proceedings of the National Academy of Sciences’da yayınlanan 17 araştırmacıdan oluşan uluslararası bir ekibin hakemli bir makalesinin akılcı öngörüleri arasında yer alıyor .

Ürdün’ün derinleşen su krizi, iklim değişikliği, nüfus artışı, yoğunlaşan su kullanımı, demografik şoklar ve sınırlar boyunca su için artan rekabetin bir sonucu olarak başka yerlerde ortaya çıkan zorluklara bir bakış sunuyor. Stanford’un Woods Çevre Enstitüsü’ndeki Küresel Tatlı Su Girişimi. Dünya Sağlık Örgütü, 2025 yılına kadar insanlığın yarısının su sıkıntısı çeken bölgelerde yaşayabileceğini tahmin ediyor ve Birleşmiş Milletler su kıtlığının 2030 yılına kadar 700 milyon insanı yerinden edebileceğini tahmin ediyor.

Ürdün’de, bölgenin en büyük nehir sistemindeki (Ürdün-Yermuk) akış, İsrail ve Suriye’deki yukarı havza yön değiştirmenin bir sonucu olarak azaldı. Bazı bölgelerdeki yeraltı suyu seviyeleri yılda 1 metreden fazla düştü ve Ürdün’ün Suudi Arabistan sınırındaki büyük bir akifer, sınırın her iki tarafına da yoğun bir şekilde pompalanıyor.

Son on yılda 1 milyondan fazla Suriyeli mülteci de dahil olmak üzere mülteci dalgalarının neden olduğu nüfus artışı nedeniyle su talebi büyük ölçüde arttı.İlan

Aşırı su kıtlığı ve kamusal su kaynaklarındaki geniş eşitsizlikler, çatışma için güçlü bileşenlerdir. Pacific Northwest Ulusal Laboratuvarı’nda su güvenliği ve dayanıklılık bilimcisi olan baş çalışma yazarı Jim Yoon, Ürdün’ün uzun süredir bir kriz olarak kabul edilen su durumunun artık istikrarsızlığa “kaynama” nın eşiğinde olduğunu söyledi.

Stanford Üniversitesi’nde doktora öğrencisi olarak çalışma üzerinde çalışmaya başlayan Yoon, “Ürdün’ün bölgedeki barış kalesi olarak benzersiz rolü, bu bulguları daha da endişe verici hale getiriyor” dedi.

BM, 17 sürdürülebilir kalkınma hedefinden biri olarak sürdürülebilir tatlı su yönetimi ve temiz su ve sanitasyona evrensel erişim sağlamayı taahhüt etmiştir. Ancak, Ürdün Su Projesi ve devamı olan FUSE Projesi’ni (Kentsel Sürdürülebilir Ortamlar için Gıda-su-enerji) yöneten Gorelick, şimdiye kadar analitik çerçevelerin eksik olduğunu söyledi.

Yeni tahminler, doğal süreçler ve insan davranışları arasındaki etkileşimleri simüle eden Jordan’ın tatlı su sisteminin türünün ilk örneği olan bir bilgisayar modelinden türetilmiştir. Bir dizi iklim ve sosyoekonomik senaryo altında, araştırmacılar, sızdıran boruları tamir etmek, su hırsızlığını ortadan kaldırmak, büyük su kullanıcıları için tarifeleri yükseltmek ve suyun dörtte birini çiftliklerden şehirlere yeniden tahsis etmek gibi tedbirler getirmeye karşı statükoyu korumanın etkilerini ölçtüler.

Ekibin modellemesi, arzı aynı anda artırma, talebi azaltma ve reform dağılımına yönelik çabaların, ulusal su güvenliğinde “üstel” iyileştirmeler sağlama olasılığının yüksek olduğunu gösteriyor.İlan

Bugün Ürdün’ün kamusal su kaynağına erişim oldukça eşitsizdir, daha zengin haneler ve firmalar genellikle özel tanker kamyon operatörlerinden yüksek maliyetli teslimatlarla belirli oranlı belediye tedariklerini tamamlarlar. Alman ekonomist ve çalışmanın ortak yazarı Christian Klassert, “Ürdün ve dünyanın çeşitli bölgelerinde artan su kıtlığı altında su stresini önlemek için kamusal su tedarikinde büyük eşitsizliklerden kaçınmak gerekli olacaktır” dedi.

Gorelick, Ürdün’deki su krizinin birçok yönünün, onu bireysel ve eşzamanlı müdahalelerin etkilerini araştırmak için özellikle değerli bir yer haline getirdiğini söyledi. Artık bu karmaşık ortam için bir model mevcut olduğuna göre, diğer bölgelere görece kolaylıkla uyarlanabilir.

Ürdün’ün atabileceği en etkili tek adım, büyük ölçekli tuzdan arındırma yoluyla arzı artırmaktır. 1960’lardan bu yana pek çok Ürdün’ün bu amaçla yürüttüğü bir öneri, güneydeki Kızıldeniz’deki suyu tuzdan arındıracak, tatlı suyu kuzeye başkent Amman’a taşıyacak ve arta kalan çok tuzlu suyu hızla küçülen Ölü Deniz’e atacaktı.

Su politikası tartışmaları genellikle seçili arz ve talep müdahalelerini karşıt alternatifler olarak sunsa da, yazarlar, her iki moddaki müdahale süitlerinin aslında en iyi uyum içinde çalıştığını yazıyor.

Gorelick, “Bu müdahalelerden herhangi birinin daha büyük bir etkisi olacağını düşünürdünüz. Ama her şeyi yapmanız gerektiği ortaya çıktı,” dedi.

Kişi başına düşen ekonomik çıktı ABD’nin onda birinden daha az olan bir ülke için, su sektörünün neredeyse topluma yakın reformunun ölçeği ve maliyeti özellikle ürkütücüdür. Gorelick, “Sürdürülebilirlik planlamasına en çok ihtiyaç duyulan su kıtlığı olan bölgelerde, kıt tatlı suyun yarın, gelecek ay ve bir dereceye kadar önümüzdeki birkaç yıl içinde nasıl dağıtılacağının ötesinde düşünmek zor,” dedi. “Uzun vadeli politika değerlendirmelerimizin en değerli olduğu yerler buralarda.”