Yıllarca Susuz Yaşayabilen Canlılar

Su kıtlığı, insanlara ve diğer hayvanlara zarar verir. Genellikle nefes alma, terleme, işeme ve kaka yapma yoluyla günde dört ila dokuz bardak su kaybediyoruz . Susuzluğumuzu giderecek kadar içmezsek, maliyetler yüksek olabilir. Dehidrasyon semptomları yorgunluk, baş ağrısı ve kas güçsüzlüğünden hızlı kalp atışına ve nihayetinde bilinç kaybına kadar çeşitlilik gösterir.

Birçok hayvan da kuraklıkla mücadele ediyor. Ancak bazı yaratıklar, özellikle mevsimsel olarak kuru ortamlarda yaşayanlar, konu kuraklıkla başa çıkma konusunda oldukça ustaca olabilir.

Tozlu bir gün için tasarruf

Hiçbir çöl evi, su depolama tankı olmadan tamamlanmış sayılmaz, ancak bazı türler için bu tank içseldir.

Tiwi Aborijinleri kurbağaları kazıp sıkarak ağızlarına bol miktarda mesane suyu fışkırtır.

Çöl kaplumbağaları ve Galápagos Adaları‘ndaki dev kaplumbağalar da dahil olmak üzere kaplumbağalar , mesanelerinde su depolar . Yağmur yağdığında veya bu kaplumbağalar yapraklı yeşilliklere eriştiğinde mesanelerini suyla doldururlar. Daha kuru zamanlarda, kaplumbağalar geçirgen mesane duvarlarından su çekebilir.

Phoenix’teki Arizona Eyalet Üniversitesi’nden Glenn Walsberg , bu şişkin kaplumbağaları dikkatle tutmanız gerektiğini söylüyor . “Bir kaplumbağayı alır ve yeterince rahatsız ederseniz, sonunda yerde bir su birikintisi olur” diyor. “Kantinlerini etkili bir şekilde döktün.”

Avustralya su tutucu kurbağa : solungaçları, suyu doku ve nihai su depolama cihazında depolar. Bu şişirilmiş amfibi, ağırlığını ikiye katlayacak kadar su depolayabilir. Tamamen dolduktan sonra, beş yıla kadar su içmeden yaşayabilir.

Diğer çöl sakinleri, su tutan kurbağalar şeklinde harici su depolama tankları kullanırlar. Yılanlar, kuşlar, büyük kurbağalar, timsahlar ve vahşi köpeklerin hepsi bu sulu ikramların tadını çıkarır.

Bir kat balçık giymek

Diğer kuraklıktan muzdarip canlılar vücutlarını sarmanın yollarını buldular ve suyun kaçmasını önlediler.

Kuzey Amerika çöllerinde, uygun şekilde adlandırılmış çöl kürek ayaklı kurbağaları pençe benzeri ayaklarını yeraltını derin kazmak için kullanır. Orada yılın dörtte üçü saklanıyorlar. Yuvalarında güvenli olan kurbağalar, suyu korumak için kendilerini bir mukus zarına sararlar. Walsberg, “10 ay sonra yüzeyde çok şiddetli bir yağmurun sesini duyduklarında ortaya çıkıyorlar” diyor.

Su kuruduğunda, suda yaşayan bu canlılar, hava soluyan kara sakinlerine dönüşür.

Bazı ağaç kurbağaları da derilerine geçirimsiz mumsu bir madde salgılayarak su kaybını azaltır . Güney ve Orta Amerika’da, mumlu maymun ağaç kurbağaları güvenli bir yer bulup boğazlarını ve karın duvarlarını aşağı bastırırken bacakları tüm vücutlarındaki lipit salgılarını siler.

Bir deneyin parçası olarak, Walsberg bir keresinde bir ağaç kurbağasını aylarca ayakkabı kutusunda tuttu. “Kutuyu açtığımda, mumyalanmış bir kurbağaya benzeyen bir şey vardı” diyor. “Sonra su ekledim, kurbağa rehidrate etti, derisini döktü ve gayet iyiydi.”

Afrika akciğer balıkları bu yaklaşımı daha da ileri götürüyor . Genellikle bataklık ve bataklıkların sığ sularında yaşayan yılanbalığı benzeri balıklardır.

Su kuruduğunda, suda yaşayan bu canlılar, su yerine hava soluyan ve atmosferden işiten kara canlılarına dönüşürler. Her akciğer balığının bir “akciğere” dönüşen bir mesanesi ve kara hayvanlarının kulaklarına benzer oldukça gelişmiş bir kulağı vardır.

Kuru mevsimde, akciğer balıkları pelvik yüzgeçlerini kullanarak kurumuş çamura derin bir şekilde girerler, ardından su kaybını en aza indirmek için bir sümük tabakası salgılarlar. Bu yapışkan giysinin içinde yer alan Afrika akciğer balıkları, üç ila beş yıl boyunca, yemek yemeye veya su içmeye gerek kalmadan , askıya alınmış bir animasyon durumunda “uyuyabilir” . Balık vücut saatlerini yavaşlatır ve ancak tatlı su mevcut olduğunda uyanır.

İçmeyi unut, sadece ye

Çöl hayvanları için yiyecek genellikle en iyi su kaynaklarından biridir ve su mümkün olmadığında depolanabilir.

Kuzey Amerika kanguru fareleri ve cep farelerinin tümü, koşullar nemli olduğunda ve bitkiler çoğalırken tohum toplar. Sonra yılın geri kalanında bu tohumlarla yaşarlar.

California Riverside Üniversitesi’nden Mary Price , “Kanguru fareleri ve cep fareleri temelde hareketsiz bakkal dükkanlarıdır” diyor . “Rafları stoklayacaklar ve sonra savunacaklar ve sonra bir sonraki yiyecek miktarı mevcut olana kadar topladıkları ve depoladıkları yiyeceklerle yaşayacaklar.”

Bu kemirgenler, sığınaklarında saklanan sıcak ve kuru günleri, sadece geceleri gelerek ödüllerini yiyerek geçirirler. Enerji ve “metabolik su” elde etmek için bu yüksek karbonhidratlı tohumları, su içme ihtiyacını tamamen atlayarak yerler.

Walsburg, “Bir cep faresini ve bir galon tohumu ve başka hiçbir şeyi bir kavanozda tutabilir ve bir yıl içinde geri gelebilir ve %50 dışkı peleti ve %50 tohum olacak ve fare mükemmel bir şekilde mutlu olacak” diyor Walsburg .

Su ekledim, kurbağa susuz kaldı, derisini döktü ve iyiydi

Bu kemirgenler su sağlamak için karbonhidrat metabolizmasına güvenirken, deve ve antilop gibi daha büyük memeliler yağ metabolizmasına daha fazla güvenme eğilimindedir .

Bir hayvan, parçaladığı her gram yağ için 1.12 mililitre su geri alır. Bu nedenle develer, hörgüçlerinde su depolamak yerine,36 kg kadar yağ depolar. Bir Arap Afrika antilopu için, yağını hafif bir kamburda depolayan bu metabolize su, günlük ihtiyacının dörtte birini karşılayabilir.

Yağ bu kadar iyi bir su kaynağıysa, çölün neden kendi domuz yağıyla dolaşan obez bir hayvan kütlesi olmadığını merak edebilirsiniz. Bununla birlikte, eşit şekilde dağılmış yağa sahip hayvanlar serin kalmak için mücadele ederler çünkü yağ aynı zamanda vücut ısısını hapseden iyi bir yalıtkandır.

Bu, en iyi değiş tokuşun, yağ birikintilerini bir veya iki ayrı yerde saklamak olduğu anlamına gelir. Örneğin, Gila canavarı yiyecek ve su kaynağını tüm vücudunun beşte biri büyüklüğünde olan büyük ve soğanlı kuyruğunda depolar. 

Sızıntıyı durdurmak

Böcekler ve kaktüsler yetersiz miktarda su sağlarken, çoğu çöl hayvanı Price’ın “su cimrisi” olarak adlandırdığı şekilde hayatta kalır. Bu tutumlu yaratıklar, terleme, nefes nefese kalma, nefes alma, idrar yapma ve dışkılama nedeniyle oluşan yavaş nem sızıntısını durdurmak için ustaca yöntemler geliştirdiler.

İdrar yaptıklarında, biraz macun kıvamındadır ve bundan çok az şey yaparlar

Kanguru fareleri, tükürük bezlerinden tamamen yoksun, kürk astarlı yanak keselerine sahiptir. Bu kuru “market poşetleri”, ağzın geri kalanından ayrı kıvrımlarda uzanır, böylece kemirgenler tohumlarını taşırken bir damla tükürük ziyan etmezler.

Kanguru fareleri ayrıca idrarlarını geçmeden önce idrarlarından su alma konusunda muazzam bir yeteneğe sahiptir. Bu başarıyı gerçekleştirmek için, idrardan su çıkarmak için ekstra mikroskobik tübüllere sahip özel böbrekler geliştirdiler .

Price, “Bu, daha fazla su çekip vücuda geri pompalayabilecekleri, böylece idrara gitmeyecekleri anlamına geliyor” diyor. “İdrar yaptıklarında, biraz macun kıvamındadır ve ondan çok az şey yaparlar.”

Bu hayvanlar aynı zamanda dışkılarını kurutmada da uzmandır. Kanguru sıçanının kakası yarı sudan az, normalden çok daha kurudur.

Terleme ve nefes nefese aşırı ısınmış hayvanların serin kalmasına yardımcı olabilirken, her iki faaliyet de maliyetli su kayıplarına yol açar. Bunu aşmak için develer hızlı solmaz ve daha az ter bezine sahiptir. Vücut sıcaklıklarının bir günde 6C kadar değişmesine izin verirler .

Dikenli şeytan, Avustralya taşrasında yaşar ve derisiyle içki içme yeteneğine sahiptir.

Walsberg, “İnsanlar olarak vücut sıcaklığımızı 38C’ye yakın tutmak için çok fazla enerji harcıyoruz” diyor. “Develerin anahtarlarından biri, vücut ısısını düzenlemenin sınırlarını gevşetmektir. Bu, suya olan bağımlılığınızı azaltmak için harika bir yöntemdir.”

Bir adım daha ileri götürürsek, deve, devekuşu ve kanguru farelerinin tümü, daha az hava solumalarına yardımcı olan özel solunum sistemlerine sahiptir.

Bir kanguru faresinin ciğerlerindeki hava ılıktır ve suya doymuştur, ancak burnunun ucu soğuktur. Arada uzun ve kıvrımlı bir hava geçişi var. Hava akciğerlerden atmosfere doğru ilerlerken, su buharı soğur ve sıçanın burnunun mukus zarında yoğunlaşır. Yoğunlaştıktan sonra, su solumak yerine geri çekilir.

Dahası, yuvalarına girdiklerinde ve su buharı soluduklarında, buhar yuvada hapsolur ve sonra onu tekrar solurlar. Price, “Yani onlar da geri dönüşüm yapıyorlar” diyor.