Su Arıtma Cihazları
Filtre Setleri
Yedek Parçalar
Deniz kaplumbağalarının, yumurtadan çıktıkları sahillere kadar binlerce kilometre yol bulmak için manyetik imzalara güvendikleri biliniyor. Şimdi, 6 Mayıs’ta Current Biology dergisinde rapor veren araştırmacılar , köpekbalıklarının deniz boyunca uzun mesafeli saldırıları için manyetik alanlara dayandığına dair ilk somut kanıtlardan bazılarına sahipler.
Yine Florida Eyalet Üniversitesi Kıyı ve Deniz Laboratuvarı’ndan Save Our Seas Vakfı proje lideri Bryan Keller, “Köpekbalıklarının hedeflenen yerlere göç sırasında başarılı bir şekilde gezinmeyi nasıl başardıkları çözülmemişti,” dedi. “Bu araştırma, yollarını bulmalarına yardımcı olmak için dünyanın manyetik alanını kullandıkları teorisini destekliyor; bu, doğanın GPS’i.”
Araştırmacılar, bazı köpekbalığı türlerinin her yıl çok özel yerlere ulaşmak için uzun mesafeler katettiğini biliyorlardı. Köpekbalıklarının elektromanyetik alanlara duyarlı olduğunu da biliyorlardı. Sonuç olarak, bilim adamları uzun zamandır köpek balıklarının gezinmek için manyetik alanlar kullandığını düşünüyorlardı. Ancak asıl zorluk, bunu köpekbalıklarında test etmenin bir yolunu bulmaktı.
Keller, “Dürüst olmak gerekirse işe yaramasına şaşırdım,” dedi. “Bu sorunun 50 yıldır geçerli olmasının nedeni, köpekbalıklarını incelemenin zor olmasıdır.”
Keller, gerekli çalışmaları daha küçük köpekbalıklarında yapmanın daha kolay olacağını fark etti. Ayrıca her yıl belirli yerlere geri döndüğü bilinen bir türe ihtiyaçları vardı. O ve meslektaşları bonnetheads ( Sphyrna tiburo ) üzerine yerleştiler .
Keller, “Bonnethead her yıl aynı haliçlere geri dönüyor,” dedi. “Bu, köpekbalıklarının ‘evin’ nerede olduğunu bildiğini ve uzak bir yerden eve geri dönebileceğini gösteriyor.”
O zaman soru, kafataslarının manyetik bir haritaya güvenerek bu dönüş yolculuklarını yönetip yönetmediğiydi. Araştırmacılar bunu bulmak için, 20 genç, vahşi yakalanmış kemik başlarını test etmek için manyetik yer değiştirme deneyleri kullandılar. Çalışmalarında, köpekbalıklarının gerçekten yakalandıkları yerlerden yüzlerce kilometre uzaktaki yerleri temsil eden manyetik koşullara köpekbalıklarını maruz bıraktılar. Bu tür çalışmalar, eğer gerçekten manyetik ipuçlarına güveniyorlarsa, köpekbalıklarının daha sonra kendilerini nasıl yönlendirmeleri gerektiğine dair basit tahminlere izin verir.
Köpekbalıkları jeomanyetik alandan konumsal bilgi elde ederse, araştırmacılar, köpekbalıkları algılanan yer değiştirmelerini telafi etmeye çalışırken, güney manyetik alanda kuzeye yönelimi ve kuzey manyetik alanda güneye doğru yönelimi tahmin ettiler. Köpekbalıkları, yakalama yerleriyle eşleşen manyetik alana maruz kaldıklarında hiçbir yönelim tercihi olmayacağını tahmin ettiler. Ve ortaya çıktı ki, köpekbalıkları doğal menzilleri içindeki tarlalara maruz kaldıklarında tahmin ettikleri gibi davrandılar.
Araştırmacılar, bu manyetik alanlara dayalı gezinme yeteneğinin köpekbalıklarının popülasyon yapısına da katkıda bulunabileceğini öne sürüyorlar. Kemik kafalardaki bulgular, diğer köpek balığı türlerinin etkileyici özelliklerini açıklamaya da yardımcı olabilir. Örneğin, bir büyük beyaz köpekbalığının Güney Afrika ile Avustralya arasında göç ettiği ve ertesi yıl aynı konuma geri döndüğü belgelendi.
“Bir köpekbalığının üç boyutlu bir okyanusta gidiş-dönüş 20.000 kilometre yüzerek aynı yere geri dönmesi ne kadar güzel?” Keller sordu. “Gerçekten akıllara durgunluk veriyor. İnsanların GPS’i neredeyse her yerde gezinmek için kullandıkları bir dünyada, bu yetenek gerçekten olağanüstü.”
Keller, gelecekteki çalışmalarda denizaltı kabloları gibi antropojenik kaynaklardan gelen manyetik alanların köpekbalıkları üzerindeki etkilerini araştırmak istediğini söylüyor. Ayrıca köpekbalıklarının yalnızca uzun mesafeli göç sırasında değil, aynı zamanda günlük davranışları sırasında da manyetik ipuçlarına güvenip güvenmediğini ve nasıl güvendiklerini incelemek istiyorlar.
Bu çalışma Denizlerimizi Kurtarın Vakfı ve Florida Eyalet Üniversitesi Kıyı ve Deniz Laboratuvarı tarafından desteklenmiştir.
