Yeraltı Sularının İnsan Evrimiyle Olan İlişkisi

Bu yazıda bahsedeceğim araştırmaya göre atalarımızın, Afrika’da milyonlar milyonlar yıl önce yaşanan sıradışı kurak zamanlarda yeraltı su kaynakları bulma yeteneği, insanlığın kuraklıktan kurtuluşunu getirmiş olabilir ve bu noktada evrim ile bağlantılı olabilir.

PLOS ONE isimli, çok bilinen bir dergide yayınlanan araştırma, Kuzey Tanzanya bölgesinde neredeyse 2.2 milyon yıl önce oluşan Olduvai tortul havzasından gelen jeolojik bazı ispatlar ile hidrolojik bir metodun çözümlemelerini birleştirici niteliğe sahip. Araştırmadan hareketle , Dünya’nın yörüngesindeki oynamaların nedenini oluşturduğu iklimsel değişiklikler dolayısıyla ırmaklar ve göller yok olmuş olsa da; yeraltı sularıyla beslenmekte olan tatlısu kaynakları, yağmur olmadan 1000 yıl kadar aktifliğini koruyabilir bilgisine erişiyoruz.

Bazı efektörler sebebiyle, bölgedeki içilebilir nitelikte olan suyun bol olmaması elbette muhtemel. Yeraltı suları, bu zonda hayatı sürdürmek için mükemmel bir alternatif sunmuş olabilir. Araştırmacıların bulguların göre Olduvai’deki kaynaklar yüzyıllarca yağmur olmadan aktif kalmış olabilirler.

Verilen bir iklim döngüsünde, yüzey suları kıtlaştıkça, kurtulan türler sadece yeni ve daha kalıcı yeraltı suyu kaynakları bulabilmek için yeterli hareket yeteneğine sahip olanlar ya da zaten böyle bir kaynağın yakınına yerleşmiş olanlar olabilir. Bu tip yeraltı suyu sığınakları, insansılar ve diğer hayvan türleri arasında yoğun rekabete sahne olmuş olabilirler, bundan dolayı da seçilim baskısı suya, yeri doldurulamayacak bir şeye, erişimi olanın lehine olmuştur. Dahası, daha yağışlı dönemlerde, kaynakların, insansıların daha büyük tatlısu kaynakları veya ırmaklar arasındaki boyuna yayılımında ‘köprü’ vazifesi üstlenecek biçimde şekillenmiş olabileceğini, bunun da insansıların Afrika içinde veya Afrika dışına göçünde kritik bir kaynak sağlamış olabileceğini düşünüyoruz.

Rutgers Üniversitesi’nden Profesör Gail Ashley